แม่ผู้ยิ่งใหญ่

ในชีวิตของคนทุกคน ที่เกิดมานั้นต้องมีแม่ เรื่องราวนี้เกิดขึ้นที่ อำเภอชะอวด จ.นครศรีธรรมราช

เป็นเรื่องราวที่จะบอกถึงความรักที่แม่มีต่อลูกว่ายิ่งใหญ่เพียงไร ผมจะเล่าให้ฟังคับ

เมื่อประมาณ 7 ปีที่ผ่านมาเกิดน้ำท่วมหนัก แต่จะมาหนักมากตรงบริเวณที่บ้านผมตั้งอยู่นะ ส่วนบริเวณที่โรงเรียนผมตั้งอยู่นั้นก็ อยู่ในที่สูงโรงเรียนก็ยังเปิดสอนปกติได้ ซึ่งแน่นอนเด็กทุกคนต้องไปโรงเรียน รวมทั้งผมเองและน้องสาวผมด้วย วันนั้นฝนเองก็ยังตกหนัก แม่ก็เอาเรือที่คุณตาเก็บเอาไว้ใช้ในเวลาน้ำท่วม พายออกมาส่งผมกับน้องสาว เพื่อไปโรงเรียนตามปกติ "คงต้องใช้เรือไปจนกว่าน้ำจะลด" ผมมองไปดูแม่ตอนที่พายเรือ แม่คงต้องสู้กับความเชี่ยวของน้ำอย่างมาก และแม่คงต้องปวดแขนหน้าดู แต่แม่ก็พายไปส่งผมกับน้องสาวได้ จนผมได้เข้าห้องเรียน พอถึงเวลาเที่ยงแม่ก็ต้องเอาข้าวกล่องมาให้ผมกับน้อง ซึ่งเมื่อตอนเช้าทำกับข้าวไม่ทันเพราะแม่ต้องออกไปจับปลาที่เอา "กัด" ไปดักปลาไว้ 

เวลาใกล้เที่ยงผมก็เห็นแม่เดินมาในโรงเรียน เนื้อตัวเปียกไปหมด ผมเลยถามแม่ว่า"ทำไมแม่ตัวเปียกหมดละ"

แม่ตอบผมว่า "ตาเอาเรือไปบ้านผู่ใหญ่บ้าน แม่เลยเดินลุยน้ำมา" 

เท่านั้นและผมน้ำตาไหลเลย เพราะน้ำนั้นเชื่ยวมาก และลึกประมาณอก ถ้าแม่เดินบุกน้ำมานั้นก็หมายถึงแม่ต้องเดินชูปิ่นโตเพื่อไม่ให้น้ำเข้า ระยะทางก็ประมาณ เกื่อบ 3 กิโล ถ้าวันนั้นแม่สู้แรงน้าไม่ไหวละอะไรจะเกิดขึ้น ผมคงต้องสูญเสียแม่ไปแน่

นี่แหละครับความรักของแม่ เรื่องที่ผมเล่าอาจจะไม่ซึ้งมากมาย แต่ผมคิดว่าคุณคงรับรู้ได้ถึงความรักของแม่ที่ยอมเสี่ยงตายได้ เพียงแค่ให้ลูกได้กิน ผมคิดว่าคำว่า "แม่" นั้นยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดในโลก